Informatie van o.a. ruiters en instructeurs kan ons helpen om ons werk als zadelpasser nog beter uit te voeren. Al moet ik zeggen dat sommige informatie je in eerste instantie op het verkeerde been kan zetten, bij mij in elk geval wel.
Wellicht is het volgende herkenbaar?
Na het zorgvuldig inmeten en afpassen van een zadel enkele dagen eerder, kom ik op verzoek van klant en instructeur nogmaals langs omdat zij beiden van mening zijn dat het zadel veel druk geeft aan de voorzijde.
Met een zorgelijk gezicht demonstreert de ruiter dat zij met veel moeite haar hand onder de voorkant van de kussens krijgt als ze in het zadel zit. Doordat ik altijd grondig te werk ga qua het afstellen van de boommaat en het bijwerken van de vulling, kan ik me op het vlak van drukverdeling gelukkig zeker van mijn zaak voelen.
En het kan inderdaad lastig kan om achter het schouderblad je hand onder het zadel te krijgen, de constatering dat de pasvorm van het zadel onvoldoende is viel hier gemakkelijk te ontkrachten:
“Ik voel wat je bedoelt met de druk aan de voorzijde, zou je voor mij eens je hand aan de achterzijde onder de kussens kunnen steken? Ja, dat is inderdaad ook heel lastig. Dat komt doordat jouw gewicht wordt verdeeld over de gehele lengte en breedte van het zadel, kun je je voorstellen hoeveel druk je op een veel kleiner oppervlakte krijgt bij het rijden zonder zadel.”
Bovenstaande heeft bij mij altijd begrip opgeleverd voor het fenomeen -zadel en druk- vanuit mijn klanten.
Een ander voorbeeld is de perceptie van balans bij de ruiter en soms zelfs de instructeur.
Op mijn vraag “loop je qua zadel tegen problemen aan?” tijdens een consult, luidt het antwoord gerust; “Mijn zadel ligt voorover, want ik zit erg voorover”.
Als je dan op stand en op zicht niet direct iets afwijkends vind, maar wel afgaat op de bevindingen van de ruiter, zou het kunnen dat je het zadel reeds een aanpassing geeft die de situatie niet verbetert maar verslechtert.
Hoe dan?
De ruiter heeft (deels) gelijk, hij/zij krijgt waarschijnlijk van de instructeur te horen dat hij meer achterover moet gaan zitten. Het ‘voorover zitten’ kan op 2 manieren voorkomen ten gevolge van een zadel uit balans; als een zadel voorover ligt komt het bekken van de ruiter naar voren, maar zal de ruiter zijn/haar bovenlichaam naar achter brengen als tegenbalans.
Indien een zadel het dieptepunt naar achter heeft (dit kan met de balans van het gehele zadel te maken hebben, maar ook met de opspanning van de zitting), brengt de ruiter om dezelfde reden het bovenlijf naar voren.
Conclusies trekken enkel aan de hand van de bevindingen van de ruiter is daarom niet handig. Ik heb geleerd alle informatie mee te nemen in het consult en deze te waarderen voor wat het is; een stukje van de (complexe) puzzel.
Luisteren, kijken, voelen en vooral meten en blijven nadenken. Wat een vak!
Deel dit bericht, zodat we niet ieder voor zich opnieuw het wiel hoeven uit te vinden. 😉
